جشن و شادی مردم پس از پیروزی تیم ملی فوتبال ایران مقابل کره جنوبی

اینم قوچانی نژاد

 اینم از بازیگرااااااااااااااااا

در تصویر زیر چند چهره دیده می شود

۰ – ۵ کودن
۶ – ۷ کم هوش
۸ – ۹ طبیعی
۱۰ – ۱۱ هوشیار
۱۲ – ۱۳ نابغه

در روزهایی که حسن روحانی برای یازدهمین رقابت ریاست جمهوری آماده می شد، دولتش را با دو کلمه کلیدی تدبیر و امید معرفی کرد. دولتی که به گفته خودش دولت خودشیفتگی نیست، دولت فقر محور نیسا و به شدت مخالف تمرکز گرایی است.

 مجله مهر: وعده‌های انتخاباتی روحانی فقط محدود به اقتصاد نیست. یازدهمین رئیس جمهور ایران که به سیاست‌های فرهنگی، دیپلماتیک و داخلی دو دولت گذشته انتقاد داشت، با تکرار این جمله که «هر کس می‌خواهد وضع 8 سالی که گذشت ادامه یابد به من رای ندهد» دولتش را یادآور دولت آیت الله هاشمی و دولت حجت الاسلام خاتمی معرفی کرده بود. روحانی پیش از انتخابات وعده‌های زیادی به مردم داده بود که باید دید چقدر این وعده‌ها به عمل نزدیک می‌شوند.

نظ یادتوت نره عزیزان

دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم

دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم   دلت را می‌پویند مبادا شعله‌ای در آن نهان باشد   دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم   دلت را می‌پویند مبادا شعله‌ای در آن نهان باشد   روزگار غریبی‌ست نازنین روزگار غریبی‌ست نازنین   و عشق را كنار تیرك راهبند تازیانه می‌زنند   عشق را در پستوی خانه نهان باید كرد   شوق را در پستوی خانه نهان باید كرد   روزگار غریبی‌ست نازنین روزگار غریبیست نازنین   و در این بن‌بست كج و پیچ سرما   آتش را به سوخت‌وار سرود و شعر فروزان می‌دارند   به اندیشیدن خطر مكن روزگار غریبی‌ست   آن كه بر در می‌كوبد شباهنگام به كشتن چراغ آمده است   نور را در پستوی خانه نهان باید كرد   دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم   دلت را می‌پویند مبادا شعله‌ای بر آن نهان باشد   دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم   دلت را می‌پویند مبادا شعله‌ای بر آن نهان باشد   روزگار غریبی‌ست نازنین روزگار غریبی‌ست نازنین   نور را در پستوی خانه نهان باید كرد   عشق را در پستوی خانه نهان باید كرد   آنك قصابانند بر گذرگاهها مستقر   با كنده و ساتوری خون آلود   و تبسم را بر لبها جراحی می‌كنند و ترانه را بر دهان   كباب قناری بر آتش سوسن و یاس   شوق را در پستوی خانه نهان باید كرد ابلیس پیروز مست   سور عزای ما را بر سفره نشسته است   خدای را در پستوی خانه نهان باید كرد خدای را در پستوی خانه نهان باید كرد

همچو نی می نالم از سودای دل

 
 آتشی در سینه دارم جای دل

من که با هر داغ پیدا ساختم

سوختم از داغ نا پیدای دل

همچو موجم یک نفس آرام نیست

بسکه طوفان زا بود دریای دل

دل اگر از من گریزد وای من

غم اگر از دل گریزد وای دل

ما ز رسوایی بلند آوازه ایم

نامور شد هر که شد رسوای دل

خانه مور است و منزلگاه بوم

 آسمان با همت والای دل

گنج منعم خرمن سیم و زر است

گنج عاشق گوهر یکتای دل

در میان اشک نومیدی رهی

ماه من غصه چرا ؟!

ماه من غصه چرا ؟! آسمان را بنگر که هنوز بعد صدها شب و روز مثل آن روز نخست گرم و آبی و پر از مهر به ما می خندد! یا زمینی را که دلش از سردی شب های خزان نه شکست و نه گرفت ! بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید   و در آغاز بهار دشتی از یاس سپید   زیر پاهامان ریخت تا بگوید که هنوز پرامنیت احساس خداست! ماه من غصه چرا؟! تو مرا داری و من هر شب و روز آرزویم خوشبختی توست!   ماه من! دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن کار آن هایی نیست که خدا را دارند ...   ماه من! غم و اندوه اگر هم روزی مثل بارید   یا دل شیشه ای ات از لب پنجره عشق زمین خورد و شکست با نگاهت به خدا چتر شادی وا کن و بگو با دل خود که خدا هست خدا هست ! او همانی است که در تارترین لحظه شب راه نورانی امید نشانم می داد ... او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد همه زندگی ام غرق شادی باشد ... ماه من!   غصه اگر هست بگو تا باشد   معنی خوشبختی بودن اندوه است ...!   این همه غصه و غم این همه شادی و شور   چه بخواهی و چه نه ! میوه یک باغند همه را با هم و با عشق بچین ... ولی از یاد مبر پشت هر کوه بلند سبزه زاری است پر از یاد خدا و در آن باز کسی می خواند که خدا هست خدا هست        خدا پس چرا غصه؟! چرا ؟

مردان در صید عشق به وسعت نامنتهایی نامردند
	مردان در صید عشق به وسعت نامنتهایی نامردند،      گدایی عشق میكنند تا وقتی مطمئن به تسخیر قلب     زن نشدند، اما همین كه مطمئن شدندمردانگی را     در كمال نامردی به جا می آورند

بر كجا بايد ريخت

يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند

يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند  طلب عشق ز هر بي سر و پايي نکنيم...  يادمان باشد اگر اين دلمان بي کس ماند طلب مهر ز هر چشم خماري نکنيم...  يادمان باشد که دگر ليلي و مجنوني نيست  به چه قيمت دلمان بهر کسي چاک کنيم...  يادمان باشد که در اين بحر دو رنگي و ريا دگر حتي طلب آب ز دريا نکنيم...  يادمان باشد اگر از پس هر شب روزيست  دگر آن روز پي قلب سياهي نرويم...  يادمان باشد اگر شمعي و پروانه به يکجا ديديم  طلب سوختن بال و پر کس نکنيم...

آدمـک آخــرِ دنیــاست، بخند آدمـک مـرگ هـمین جاست، بخند     آن خـدایی که بـزرگش خوانـدی به خـدا، مثـل تـو تنهـاست، بخند     دستخطی کـه تـو را عاشـق کرد شوخـیِ کاغــذی ماسـت، بخند     فکر کن دردِ تـو ارزشـمند است فکر کن گریـه چـه زیباست، بخند     صبحِ فردا به شبت نیست که نیست تـازه انگار کـه فـرداسـت، بخند     راستـی آنچـه بـه یــادت دادیم پَر زدن نیست کـه درجاسـت، بخند     آدمــک نغمــهء آغــاز نخوان به خــدا آخــر دنیـاست، بخند   d

وقتي گريه کرديم گفتن بچه اي

وقتي خنديديم گفتن ديوانه اي

وقتي جدي بوديم گفتن مغروري

وقتي شوخي کرديم گفتن سنگين باش

وقتي سنگين بوديم گفتن افسرده اي

وقتي حرف زديم گفتن پرحرفي

وقتي ساکت شديم گفتن عاشقي

حالا که عاشق شديم مي گن اشتباه...