دوست یابی تهران .کرج.اسلامشهر و شهرستانهای دیگر...
درباره : ترانه های مریم حیدر زاده با متن ,مثل هيچ کس مریم حیدر زاده ,يا تو يا هيچ کس مریم حیدر زاده ,
بازدید : 1182 ♥تاریخ : جمعه 07 تير 1392 زمان : 9:54 ♥

شعری عاشقانه از مریم حیدرزاده

شعری عاشقانه از مریم حیدرزاده

 
سلام بهونه قشنگ من برای زندگی
آره باز منم همون دیوونه ی همیشگی
فدای مهربونیات چه می کنی با سرنوشت
دلم برات تنگ شده بود این نامه رو واست نوشت
حال من رو اگه بخوای رنگ گلای قالیه
جای نگاهت بد جوری تو صحن چشمام خالیه
ابرا همه پیش منن اینجا هوا پر از غمه
از غصه هام هر چی بگم جون خودت بازم کمه
دیشب دلم گرفته بود رفتم کنار آسمون
فریاد زدم ...
 

بقیه ادامه مطلب...

برای مشاهده ادامه مطلب این پست اینجا را کلیک کنید

پیامک جدید و عاشقانه تیر ماه 92

love sms
قلب من موقع اهدا به تــــو ایراد نداشت
مشکل از توست اگر پس زده پیوندش را
 
دلم
پُر است
پُر پُر پُر
آنقدر که گاهی
اضافه اش از چشمانم میچکد!
 
پیامک جدید و عاشقانه تیر ماه 92 در ادامه مطلب...
برای مشاهده ادامه مطلب این پست اینجا را کلیک کنید

گالری از بهترین کارت پستال های عاشقانه و زیبا

سری جدید از بهترین کارت پستال های عاشقانه و زیبا

گالری از بهترین کارت پستال های عاشقانه و زیبا

برای مشاهده ادامه مطلب این پست اینجا را کلیک کنید

دنبال عشق گشتم، نبود؛ نگرد، نیست

این عشق‌هایی که تا به وصال ختم شد، تا کمی به دست انداز افتاد، تا سر و کلۀ یک بچه تویش پیدا شد، منهدم می‌شوند، انگار که اصلا از اول وجود نداشتند، این‌ها را می‌شود مصداق عشق راستین دانست؟ اصلا رویتان می‌شود اسم اینها را عشق بگذارید؟
 
نمی‌دانم ما چرا فکر می‌کنیم هر چیزی که توی کتاب‌ها در مورش حرف بزنند الا و لابد آن بیرون هم می‌شود مصداقش را پیدا کرد. حتی در مورد گزاره‌های علمی دقیق هم نمی‌شود قسم حضرت عباس خورد که متعلقشان بیرون از کتاب هم دقیقا به همان نحوی که داخل کتاب شرح داده شده، عمل کنند. دیگر چه رسد به پدیده‌های انسانی که شکر خدا نه سر دارند نه ته. نه درست حسابی می‌شود تعریفشان کرد، نه می‌شود صاف بهشان اشاره کرد و گفت ایناهاش، این همان پدیده است که در موردش در فلان کتاب بحث شده بود.
 
من
فکر
می‌کنم
 
ادبیات ما، شعرای ما، نویسنده‌های ما، هنرمندهای ما، همۀ آنهایی که یکجورهایی حس و نه عقل محاسبه‌گر ما را مخاطب قرار می‌داده‌اند (و می‌دهند) در طول سال‌ها و قرن‌ها یک کلاه بزرگی سر ما گذاشته‌اند به نام عشق. یک کهن الگو از نمی‌دانم کجا در آورده‌اند به اسم لیلی و مجنون/ خسرو و شیرین/ رومئو و ژولیت/ و فلان و بیسار. بعد تا توانسته‌اند طی قرن‌های متمادی آن را در شکل‌های مختلف بازآفرینی کرده‌اند. هنوز هم دارند می‌کنند. من فکر می‌کنم این هنرمندان آنچه را که دوست داشتند واقعا باشد و نبود/ نیست، می‌چپانند توی کتاب‌هایشان، توی فریم عکس‌هایشان، توی بیت‌های غزل‌هایشان و به اسم عشق تحویلمان می‌دهند. و نتیجه می‌شود اینکه توقع ما را از خودمان، آدم‌های اطرافمان و زندگی، بیخودی بالا می‌برند.
 
کو؟ کجاست؟ این بیرون به من عشق نشان بدهید. این بیرون به من مجنون نشان بدهید. لیلی نشان بدهید. مجنونی نشان بدهید که چشمش فقط لیلی‌اش را ببیند. لیلی‌ای که فقط مجنون ِ مجنونش باشد. این بیرون کجاست فرهادی که بخاطر معشوقش کوه بکند. آهان. گفتم معشوق. اصلا معشوق کیست؟ عاشق کیست؟ اصلا این اسامی کلی مصداق هم دارند؟ نکند اصلا کلی طبیعی نیستند و فقط کلی ذهنی‌اند؟ نکند این همه وقت همه می‌دانستند که اینها فقط کلی ذهنی‌اند و بیخودی گوش شما و من و خودشان را با قصه‌های عاشقانه پر می‌کردند؟
 
الان ذهنتان فوری نرود سراغ پسرخاله و دختر همسایه و دختر عموی بابای نمی دانم کی‌تان که قصۀ عشقش گوش خلق را پاره کرده. من هم از این نمونه‌ها توی جیبم زیاد دارم که رو کنم. ولی خداوکیلی این عشق‌های تاریخ انقضادار را می‌شود مصداق همان کهن الگوی عشق دانست؟ این عشق‌هایی که تا به وصال ختم شد، تا کمی به دست انداز افتاد، تا سر و کلۀ یک بچه تویش پیدا شد، منهدم می‌شوند، انگار که اصلا از اول وجود نداشتند، این‌ها را می‌شود مصداق عشق راستین دانست؟ اصلا رویتان می‌شود اسم اینها را عشق بگذارید؟
 
دنبال عشق گشتم، نبود؛ نگرد، نیست
برای مشاهده ادامه مطلب این پست اینجا را کلیک کنید

نیا باران
زمین جای قشنگی نیست
من از جنس زمینم
خوب میدانم
که گل در عقد زنبور است
اما یک طرف سودای بلبل
یک طرف بال و پر پروانه را هم دوست میدارد
نیا باران
پشیمان میشوی ازآمدن
زمین جای قشنگی نیست
درناودانهاگیرخواهی کرد
من ازجنس زمینم خوب میدانم
که اینجاجمعه بازاراست
ودیدم عشق رادربسته های کوچک
زردنسیه میدادند
دراینجاقدرمردم رابه جو اندازه میگیرند
نیاباران زمین جای قشنگی نیست
در این جا شعر حافظ را
به فال کولیان در به در اندازه میگیرند
..زمین جای قشنگی نیست..
.نیا باران..

صدای غم

 

سر صبحه و تو از خواب تازه تو پامیشی

                                                    من هنوز بیدارم و تو باعث و بانیشی

که بیست و چهار ساعت به تو فک بکنم

                                                     فکر اینکه نباشی به کی تکیه کنم

ولی تو چی م.هات خیسه و زیر دوشی

                                                    فکر اینی شب تو دور همی چی بپوشی

یا که چک میکنی زنگ زده کی به گوشیت

                                                     با کدوم تیک بزنی با یکی دیگه جور شی

تو چشمام زول بزن بیا ببین بغضو

                                                   تا حالا اینطوری دیده بودی منه طقسو

تا حالا دیده بودی که انقد داغون بشم

                                                   با صد تا قرص و دری وری آروم بشم

ولی تو چی پای الکلی با نور شمع

                                               آخر شب رو تخت ولویی با اون امشب

و همین چیزاست که یهو باعث میشه

                                                  که من به ده نوع     خلاف دیگه آلوده شم

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

دیگه برو واسه همیشه که قیدتو زدم

                                                 خوب منم دیگه عین تو بدم

دروغ میگفتی دوسم داشتی

                                           منم تصمیم گرفتم دل به تو ندم

بگو بینم توام میکنی گاهی یادم

                                           یا که الان انقد دور و ورت داری آدم

که فاز فابریکی نه

                         اضافه کارنو  پایه ی عشق و حالو مهمونی و شادیاتن

بگو بینم باهاشون هستی خودی

                                           اسمی از من میاری وقتی مس میکنی

یا وقتی بحث پیش میاد که با کی دوس بودی

                                                 میگی هیچکیو بحث رو عوض میکنی

بزا حالا که دارم از تو جدا میشم

                                            بگم فراموشیت آسون نی خداییشم

با اینکه هنوز همون عاشق دو آتیشم

                                                صبح ها  به عشق تلفن تو پا میشم

دیگه نمیخوام  یه لحظه هم با تو قاطی شم

                                                 چیه فک میکنی که تو خماریشم

مگه یادت رفته اون روزایی رو

                                              که چجوری  با کارت میزدی تو آتیشم

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

دیگه برو واسه همیشه قید تو زدم

                                              خوب منم دیگه عین تو بدم

دروغ میگفتی دوسم داشتی

                                             منم تصمیم گرفتم گرفتم دل به تو ندم

شاید حالا همش پشت سرم فش بدی هیچ

                                              حق انتخاب داری و این مشگلی نیست

ولی خدا میدونه که اگه دوست داشتم

                                               واسه خودت بوده و واسه ی خوشگلیت نیست

اصن هر جایی میری برو اجازه داری

                                               میدونی تورو ساختن واسه اضافه کاری

آخه دست خودت که نیست یکم عقده ای شدی

                                               خدایی من نمیخواستم انقد گنده میشدی

عزت رکعب خورده بودم نه این مدلی

                                                چرا دس دس میکنی بری نکنه دو دلی

چرا واسه رفتن میکنی استخاره

                                             مگه کم کردی ازم سوء استفاده

حالا برو به یاد من بکن هی مس

                                            دیگه آرمینتم به خاطرات پیوست

برو و بدون که بد بودی اما خدایی

                                           روزا خیلیم پر رنگ شبا کجایی

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

دیگه برو واسه همیشه قیدتو زدم

                                             خوب منم دیگه عین تو بدم

دروغ میگفتی دوسم داشتی

                                          منم تصمیم گرفتم دل به تو ندم

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------


امیدوارم به همه خوش بگذره

 

 


 

 

 

 

 

شعر امام خامنه‌ای برای امام زمان (عج)

 

شعر منتشر شده در روزنامه کیهان مورخ شنبه ۲۵ تیر ماه ۹۰

دل را ز بی خودی سر از خود رمیدن است


جان را هوای از قفس تن پریدن است

از بیم مرگ نیست که سرداده ام فغان


بانگ جرس زشوق به منزل رسیدن است

دستم نمی رسد که دل از سینه برکنم


باری علاج شکر گریبان دریدن است

شامم سیه تر است ز گیسوی سرکشت


خورشید من برآی که وقت دمیدن است

سوی تو این خلاصه گلزار زندگی


مرغ نگه در آرزوی پرکشیدن است

بگرفت آب و رنگ زفیض حضور تو


هرگل دراین چمن که سزاوار دیدن است

با اهل درد شرح غم خود نمی کنم


تقدیر قصه دل من ناشنیدن است

آن را که لب به دام هوس گشت آشنا


روزی (امین) سزا لب حسرت گزیدن است

******************

**************************

*****************************************

 


 

مراسم استقبال از ملی پوشان فوتبالجشن و شادی مردم پس از پیروزی تیم ملی فوتبال ایران مقابل کره جنوبی

 

جشن و شادی مردم پس از پیروزی تیم ملی فوتبال ایران مقابل کره جنوبی

 

جشن و شادی مردم پس از پیروزی تیم ملی فوتبال ایران مقابل کره جنوبی

اینم قوچانی نژاد

 

مراسم استقبال از ملی پوشان فوتبال

 

 

 اینم از بازیگرااااااااااااااااا

جشن صعود

دنیایم راازکودکی به دست او میدیدم!!!
 
آری من از کودکی اورا میخاستم!!!!
 
از زمانی ک گفتیم:"مامان"
 
از همان زمانی ک می نوشتیم":بابا آب داد"!!!
 
ازهمان زمانی ک اورا برای اولین باردیدم!!!
 
از همان زمانی ک اولین بار برای او مردم واو تنها چشمانش رابرای من بست!!!
 
چشمانش را بست و دیگر هیچ نگفت!!!
 
                   ومن هرروز بیشتر میمردم!!وباز او هیچ نمی گفت!!!!
 
این چنین است رسم خواستن های ک بی اندازه خواهیم!!!

برای مشاهده ادامه مطلب این پست اینجا را کلیک کنید

در تصویر زیر چند چهره دیده می شود

 

 

 

۰ – ۵ کودن
۶ – ۷ کم هوش
۸ – ۹ طبیعی
۱۰ – ۱۱ هوشیار
۱۲ – ۱۳ نابغه

 

 



 

در روزهایی که حسن روحانی برای یازدهمین رقابت ریاست جمهوری آماده می شد، دولتش را با دو کلمه کلیدی تدبیر و امید معرفی کرد. دولتی که به گفته خودش دولت خودشیفتگی نیست، دولت فقر محور نیسا و به شدت مخالف تمرکز گرایی است.

 

 مجله مهر: وعده‌های انتخاباتی روحانی فقط محدود به اقتصاد نیست. یازدهمین رئیس جمهور ایران که به سیاست‌های فرهنگی، دیپلماتیک و داخلی دو دولت گذشته انتقاد داشت، با تکرار این جمله که «هر کس می‌خواهد وضع 8 سالی که گذشت ادامه یابد به من رای ندهد» دولتش را یادآور دولت آیت الله هاشمی و دولت حجت الاسلام خاتمی معرفی کرده بود. روحانی پیش از انتخابات وعده‌های زیادی به مردم داده بود که باید دید چقدر این وعده‌ها به عمل نزدیک می‌شوند.

برای مشاهده ادامه مطلب این پست اینجا را کلیک کنید

كاش قلبم درد پنهاني نداشت

چهره ام هرگز پريشاني نداشت

كــــاش برگ آخر تقويم عشق

خبر از يك روز باراني نداشت

كاش مي شد راه سخت عشق را

بي خطر پيمود و قرباني نداشت

كاش ميشد عشق را تفسير كرد

دست و پاي عشق را زنجير كرد

منبع: http://www.hamrazeeshgh.blogfa.com/

والپیپر سیگار جدید

 

نظ یادتوت نره عزیزان

 

 

نرگس آتش پرستی داشت شبنم می فروخت

با همان چشمی که می زد زخم مرهم می فروخت



زندگی چون برده داری پیر در بازار عمر

داشت یوسف را به مشتی خاک عالم می فروخت



زندگی این تاجر طماع ناخن خشک پیر

مرگ را همچون شراب کهنه کم کم می فروخت



در تمام سالهای رفته بر ما روزگار

شادمانی می خرید از ما و ماتم می فروخت



من گلی پژمرده بودم در کنار غنچه ها

گلفروش ای کاش با آنها مرا هم می فروخت


 


فاضل نظری

عکس عاشقانه متحرک

 

 

لطفن این شعر را



آهسته بخوانید.



روویِ سطرِ آخرِ گریه‌هاش



خواب رفته است شاعر!

نظر یادتون نره عزیزان

×××××××××

یکی از زیباترین شعرهای که تا به حال خوانده ام:
 
می گویند:

عشق خدا

به همه یکسانَ ستــ

ولی من می گویم:

مرا بیشتر از همه

دوستــ دارد

وگرنهـ

بهـ همهـ

یکی مثل تو می داد . /
 

شعر زیبای دردواره ها از قیصر امین پور

 

دردهای من

جامه نیستند

تا ز تن در آورم

چامه و چکامه نیستند

تا به رشته ی سخن درآورم

نعره نیستند

تا ز نای جان بر آورم

دردهای من نگفتنی

دردهای من نهفتنی است

دردهای من

گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست

درد مردم زمانه است

مردمی که چین پوستینشان

مردمی که رنگ روی آستینشان

مردمی که نامهایشان

جلد کهنه ی شناسنامه هایشان

درد می کند

من ولی تمام استخوان بودنم

لحظه های ساده ی سرودنم

درد می کند

انحنای روح من

شانه های خسته ی غرور من

تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است

کتف گریه های بی بهانه ام

بازوان حس شاعرانه ام

زخم خورده است

دردهای پوستی کجا؟

درد دوستی کجا؟

این سماجت عجیب

پافشاری شگفت دردهاست

دردهای آشنا

دردهای بومی غریب

دردهای خانگی

دردهای کهنه ی لجوج

اولین قلم

حرف حرف درد را

در دلم نوشته است

دست سرنوشت

خون درد را

با گلم سرشته است

پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟

درد

رنگ و بوی غنچه ی دل است

پس چگونه من

رنگ و بوی غنچه را ز برگهای تو به توی آن جدا کنم؟

دفتر مرا

دست درد می زند ورق

شعر تازه ی مرا

درد گفته است

درد هم شنفته است

پس در این میانه من

از چه حرف می زنم؟

درد، حرف نیست

درد، نام دیگر من است

من چگونه خویش را صدا کنم؟

 

شعراز: قیصر امین پور

منبع: http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=77537

برای مشاهده ادامه مطلب این پست اینجا را کلیک کنید

شهر زیبایی از شاملو r

 

 

 

لمس تن تو

 

شهوت است و گناه

حتی اگر خدا عقدمان را ببندد...

داغی لبت جهنم من است

حتی اگر فرشتگان سرود نیکبختی بخوانند...

هم آغوشی باتو,هم خوابگی چرک آلودی ست

حتی اگر خانه خدا خوابگاهمان باشد...

فرزندمان,حرام نطفه ترین کودک زمین است

حتی اگر تو مریم باشی و من روح القدس...

خاتون من!

حتی اگر هزار سال عاشق تو باشم,

یک بوسه

یک نگاه حتی,حرامم باد!

اگر تو عاشق من نباشی...

 

 

اگر دریای دل آبی ست تویی فانوس زیبایش
اگر آیینه یک دنیاست تویی معنای دنیایش


***


تو یعنی یک شقایق را به یک پروانه بخشیدن
تویعنی از سحر تا شب به زیبایی درخشیدن


***


تویعنی یک کبوتر را زتنهایی رها کردن
خدای آسمان ها را به آرامی صدا کردن

 

برای مشاهده ادامه مطلب این پست اینجا را کلیک کنید

 
 
 

 

دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم

 


دلت را می‌پویند مبادا شعله‌ای در آن نهان باشد

 


دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم

 


دلت را می‌پویند مبادا شعله‌ای در آن نهان باشد

 


روزگار غریبی‌ست نازنین روزگار غریبی‌ست نازنین

 


و عشق را كنار تیرك راهبند تازیانه می‌زنند

 


عشق را در پستوی خانه نهان باید كرد

 


شوق را در پستوی خانه نهان باید كرد

 


روزگار غریبی‌ست نازنین روزگار غریبیست نازنین

 


و در این بن‌بست كج و پیچ سرما

 


آتش را به سوخت‌وار سرود و شعر فروزان می‌دارند

 


به اندیشیدن خطر مكن روزگار غریبی‌ست

 


آن كه بر در می‌كوبد شباهنگام به كشتن چراغ آمده است

 


نور را در پستوی خانه نهان باید كرد

 


دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم

 


دلت را می‌پویند مبادا شعله‌ای بر آن نهان باشد

 


دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم

 


دلت را می‌پویند مبادا شعله‌ای بر آن نهان باشد

 


روزگار غریبی‌ست نازنین روزگار غریبی‌ست نازنین

 


نور را در پستوی خانه نهان باید كرد

 


عشق را در پستوی خانه نهان باید كرد

 


آنك قصابانند بر گذرگاهها مستقر

 


با كنده و ساتوری خون آلود

 


و تبسم را بر لبها جراحی می‌كنند و ترانه را بر دهان

 


كباب قناری بر آتش سوسن و یاس

 


شوق را در پستوی خانه نهان باید كرد


ابلیس پیروز مست

 


سور عزای ما را بر سفره نشسته است

 


خدای را در پستوی خانه نهان باید كرد


خدای را در پستوی خانه نهان باید كرد

همچو نی می نالم از سودای دل

 
 آتشی در سینه دارم جای دل


من که با هر داغ پیدا ساختم


سوختم از داغ نا پیدای دل


همچو موجم یک نفس آرام نیست


بسکه طوفان زا بود دریای دل


دل اگر از من گریزد وای من


غم اگر از دل گریزد وای دل


ما ز رسوایی بلند آوازه ایم


نامور شد هر که شد رسوای دل


خانه مور است و منزلگاه بوم


 آسمان با همت والای دل


گنج منعم خرمن سیم و زر است


گنج عاشق گوهر یکتای دل


در میان اشک نومیدی رهی


خندم از امیدواریهای دل

 
 
 

آن قدر با آتش دل ساختم تا

سوختم


بی تو ای آرام جان یا ساختم یا

 سوختم


سردمهری بین که هر کس بر

 آتشم آبی نزد


گرچه همچون برق از گرمی

سراپا سوختم


سوختم اما نه چون شمع طرب

 در بین جمع


لاله ام کز داغ تنهایی به صحرا سوختم


همچو آن شمعی که افروزند پیش آفتاب


سوختم در پیش مه رویان و بیجا سوختم


سوختم از آتش دل در میان موج اشک


شوربهتی بین که در آغوش دریا سوختم


شمع و گل هم هر کدام شعله ای در آتشند


در میان پکبازان من نه تنها سوختم


جان پک من رهی خورشید عالمتاب بود


رفتم و از ماتم خود عالمی را سوختم

 
 
 

 

 

 

ماه من غصه چرا ؟!


آسمان را بنگر که هنوز بعد صدها شب و روز


مثل آن روز نخست


گرم و آبی و پر از مهر به ما می خندد!


یا زمینی را که دلش از سردی شب های خزان


نه شکست و نه گرفت !


بلکه از عاطفه لبریز شد و


نفسی از سر امید کشید

 


و در آغاز بهار دشتی از یاس سپید

 


زیر پاهامان ریخت


تا بگوید که هنوز پرامنیت احساس خداست!


ماه من غصه چرا؟!


تو مرا داری و من


هر شب و روز


آرزویم خوشبختی توست!

 


ماه من! دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن


کار آن هایی نیست که خدا را دارند ...

 


ماه من! غم و اندوه اگر هم روزی مثل بارید

 


یا دل شیشه ای ات از لب پنجره عشق زمین خورد و شکست


با نگاهت به خدا چتر شادی وا کن


و بگو با دل خود که خدا هست خدا هست !


او همانی است که در تارترین لحظه شب راه نورانی امید نشانم می داد ...


او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد همه زندگی ام غرق شادی باشد ...


ماه من!

 


غصه اگر هست بگو تا باشد

 


معنی خوشبختی


بودن اندوه است ...!

 


این همه غصه و غم این همه شادی و شور

 


چه بخواهی و چه نه ! میوه یک باغند


همه را با هم و با عشق بچین ...


ولی از یاد مبر


پشت هر کوه بلند سبزه زاری است پر از یاد خدا


و در آن باز کسی می خواند


که خدا هست خدا هست        خدا


پس چرا غصه؟! چرا ؟

 
 
   

 

مردان در صید عشق به وسعت نامنتهایی نامردند،

 

 

 گدایی عشق میكنند تا وقتی مطمئن به تسخیر قلب

 

 

زن نشدند، اما همین كه مطمئن شدندمردانگی را

 

 

در كمال نامردی به جا می آورند

 

 

ماهه من غصه نخور زندگی جذر و مد داره

 


دنیامون یه عالمه آدمه خوب و بد داره

 


ماهه من غصه نخور همه که دشمن نمیشن

 


همه که پر ترک مثل تو و من نمیشن

 


ماهه من غصه نخور مثل ماها فراوونه

 


خیلی کم پیدا میشه کسی رو حرفش بمونه

 


ماهه من غصه نخور گریه پناه آدماس

 


ترو تازه موندن گل ماله اشک شبنماس

 


ماهه من غصه نخور زندگی بی غم نمیشه

 


اونی که غصه نداشته باشه آدم نمیشه

 


ماهه من غصه نخور خیلیها تنهان مثل تو

 


خیلیها با زخمای زندگی اشنان مثل تو

 


ماهه من غصه نخور زندگی خوب داره واسش

 


خدا رو چه دیدی شاید فردامون باشه بهشت

 


ماهه من غصه نخور زندگی بی غم نمیشه

 


اونی که غصه نداشته باشه آدم نمیشه

 


ماهه من غصه نخور

 


دنیا رو بسپار به خدا


هر دومون دعا کنیم تو هم جدا منم جدا

 

 

تنها سهم من از دنیا

 

 

 

یک باغ تنهایی است

 

 

 

باغی پر از گلهای حسرت.

 

 

 

سالهاست

 

 

 

جغدی پیر

 

 

 

بر بام این باغ لانه کرده

 

 

 

میخواند هر دم

 

 

 

اوازی حزین

 

 

 

از رنج تنهایی.

 

 

 

تنها سهم من از دنیا

 

 

 

اتاق کوچکی است

 

 

 

در باغ تنهايي.

 

 

 

اتاق من لبريز است

 

 

 

از حرفهای ناگفته

 

 

 

دیوارهایش میخوانند هردم

 

 

 

اواز تلخ تنهایی

 

 

 

كة:

 

 

 

با كه بايد گفت

 

 

 

رازهای ناگفته

 

 

بر كجا بايد ريخت

 

 

اشكهای شور تنهايی

 
 
 

 

يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند

 طلب عشق ز هر بي سر و پايي نکنيم...

 يادمان باشد اگر اين دلمان بي کس ماند

طلب مهر ز هر چشم خماري نکنيم...

 يادمان باشد که دگر ليلي و مجنوني نيست

 به چه قيمت دلمان بهر کسي چاک کنيم...

 يادمان باشد که در اين بحر دو رنگي و ريا

دگر حتي طلب آب ز دريا نکنيم...

 يادمان باشد اگر از پس هر شب روزيست

 دگر آن روز پي قلب سياهي نرويم...

 يادمان باشد اگر شمعي و پروانه به يکجا ديديم

 طلب سوختن بال و پر کس نکنيم...

 

آدمـک آخــرِ دنیــاست، بخند


آدمـک مـرگ هـمین جاست، بخند

 

 

آن خـدایی که بـزرگش خوانـدی


به خـدا، مثـل تـو تنهـاست، بخند

 

 

دستخطی کـه تـو را عاشـق کرد


شوخـیِ کاغــذی ماسـت، بخند

 

 

فکر کن دردِ تـو ارزشـمند است


فکر کن گریـه چـه زیباست، بخند

 

 

صبحِ فردا به شبت نیست که نیست


تـازه انگار کـه فـرداسـت، بخند

 

 

راستـی آنچـه بـه یــادت دادیم


پَر زدن نیست کـه درجاسـت، بخند

 

 

آدمــک نغمــهء آغــاز نخوان


به خــدا آخــر دنیـاست، بخند

 

d
 
 
     
 

     
 

 

در كودكي خواستم زندگي كنم راه را بستند

 

به ستايش روي آوردم گفتند خرافات است

 

به راستي سخن گفتم گفتند دروغ است

 

سكوت كردم گفتند عاشق است

 

عاشق شدم گفتند گناه است    

 

و عاقبت خنديدم گفتند ديوانه است

t (ص
 
 
     
 
   
 

 

من تنها می خواهم چشمهای تو را داشته باشم.من تنها می خواهم چند صباحی قلبت

 

را به امانت بگیرم.


اما این خواسته قلبی من نبود شاید در ابتدا.تقدیر این قرعه را به من دیوانه سپرد.


من می خواهم دستهایت را داشته باشم تا با آنها از چشمه جوشان محبت جرعه ای

 

بنوشم اما تو از سپردن آن سرباز می زنی


من تنها می خواهم برای دلت قصری از ترانه هایم بنا كنم و برای این مقصود

 

جلای چشمانت را می خواهم اما تو آنها را به من ارزانی نخواهی کرد.


و تو چه می فهمی؟تو از طرز نگاه من چیزی را نخواهی فهمید.


من می خواهم پنجره هایت را باز كنم اما تو اجازه نخواهی داد


پنجره هایت آنقدر بسته می ماند تا كهنه شود و تو هرصبح آسمان را با قابی كهنه

 

می نگری.تا هنگامی كه آوار شود و فرو ریزد و به خاك بسپاری زیر آن آوار تمام

 

خاطرات مرا


و من تكه تكه خاطرات تو را از زیر آوار قلبم بیرون می آورم.


تو می خواهی همه چیز فروبپاشد و آوار شود چه خانه ات چه قلبم چه خاطراتم چه

 

خاطراتت...


آیا نمی بینی كه چه عاشقانه در این شب های سیاه برایت شعر می می سرایم.


شایدم دیدی كه به من تهمت دیوانگی می زدی.


من می دانم زیبایی چیست...یك جهان از آن را در غروب نگاهت جستجو می کنم.


من تنها می خواهم آغوشت را داشته باشم تا در گرمایش خزان را فراموش كنم.


من از تمام دنیا یك شاخه گل می خواهم.شاخه گلی كه تو روزی به من هدیه کنی.


من از تمام این دنیا یكروزش را می خواهم و تو می دانی كدام روز را می گویم.و

 

این را هم می دانی كه آن را به من نمی دهند.


آیا تا بحال در دل به خود گفته ای كه چقدر بی رحمی؟یا تنها به عاشقانه های من

 

خندیده ای...


من خنده هایت را دوست دارم...


پس امشب هم این متن عاشقانه را به تو می سپارم تا باز هم بخندی


من دلم می شكند چرا كه تو آن را خواهی شكست .


پس راحت بخند آخه من خنده هایت رادوست دارم

وقتي گريه کرديم گفتن بچه اي

وقتي خنديديم گفتن ديوانه اي

وقتي جدي بوديم گفتن مغروري

وقتي شوخي کرديم گفتن سنگين باش

وقتي سنگين بوديم گفتن افسرده اي

وقتي حرف زديم گفتن پرحرفي

وقتي ساکت شديم گفتن عاشقي

حالا که عاشق شديم مي گن اشتباه...


چگونه در انتخاب عشق اشتباه میکنید

یکی از مواردیکه پدر صاحاب دخترها و پسرها را در آورده است عاشق شدن آنها می باشد. امکان ندارد کسی را پیدا کنید که عاشق نشده

 

باشد و روزی 2000 مرتبه به خود بد و بیراه نگفته باشددلیل اصلی آن عدم شناسایی عشق از جاذبه طرفین به دلیل کم تجربگی آنان

 

میباشد.اینکه میبینیدهمواره پسرها دخترها را متهم به بیوفایی میکنند و می خواهند از آنان انتقام بگیرند! و دخترها هم پسرها را نامرد

 

میخوانند ،همه مرگش همین موردیه که گفتم…عوامل دیگری نیز وجود دارد ولی موارد زیر مراحل و عوامل غلطی هستند که شما را از

 

 

 

حقیقت دور میکنند و نمی گذارند فکر کنید.مسلماً یک رابطه که بر پایه بنیانی کج قرار گرفته نمی تواند چیز سالمی باشد…ولی اکنون شما

 

 

آنها را خواهید شناخت و با کمی تمرین می توانید چشمانتان را باز کرده و خود را کنترل کنید..با بیاد داشتن این موارد دیگر براحتی اشتباه

نمی کنید….

بقیه در ادامه ی مطلب...

برای مشاهده ادامه مطلب این پست اینجا را کلیک کنید

تعداد صفحات : 7